เอลรีน่า - เอลรีน่า นิยาย เอลรีน่า : Dek-D.com - Writer

    เอลรีน่า

    ฉันทำงานอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง วันหนึ่งฉันโดนหัวหน้าให้ฉันไปแข่งทำอาหาร แง้ แล้วฉันจะรอดไหมเนี่ย....

    ผู้เข้าชมรวม

    350

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    350

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  10 ส.ค. 49 / 18:16 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

                  ดีค่า เรื่องสั้นเรื่องแรกของเรามาแล้ว อิอิ มันคงไม่ค่อยดีเท่าไร (ก็เรื่องแรกที่แต่งนิ) ลองแต่เรื่องสั้นมาก่อน ไม่รู้ดีรึเปล่า ตอนที่เราแต่งอะนะ ไม่รู้นึกมาได้ไง อยู่ๆก็ลองเขียนแล้วก็จบ ก็เลยเอามาลงดู ถ้ามีข้อที่ต้องปรับปรุงก็บอกกันด้วยนะค่ะ อ่านกันเลยดีกว่า

       

      เรื่อง เอลรีน่า

       

                  ซวยแล้วไงละ สายแล้ว คุณคอร์เฟอร์ต้องว่าแน่เลย ความคิดนี้ผุดขี้นมาในหัวของเธอ  เอลรีน่า ฟอโตเฟีย สาวน้อยผมทอง ที่ผมค่อนข้างจะยุ่งเหยิงเพราะเธอรีบมาก คนรอบข้างที่เธอรู้จักก็มักจะทักเธอด้วยอารมณ์ขันว่า "ไง เอลรีน่า สายอีกแล้วหรอ ระวังคุณคอร์เฟอร์ว่าเอานะ" ส่วนเธอก็มักจะพยักหน้าเป็นเชิงตอบว่า รู้แล้วค่ะ อย่าซ้ำเติมหนูจะได้ไหมค่ะเนี่ย ประมาณนี้ และก็เป็นอย่างนี้ประจำเสมอมา

       

                  แหะ แหะ ลืมแนะนำตัว ดิฉัน (จะให้ใช้หนูก็กระไรอยู่) เอลรีน่า ฟอโตเฟียค่า ตอนนี้ฉันทำงานเป็นลูกมือให้กับคุณคอร์เฟอร์ คุณคอร์เฟอร์เปิดร้านอาหารค่ะ ซึ่งถือว่าเป็นร้านอาหารที่อร่อยที่สุดในเมืองนี้เลยนะค่ะ ไม่เชื่อหรอค่ะ งั้นลองชิมดูสิค่ะ อา อ้ำ อร่อยใช่ไหมค่ะ (พูดเองเออเอง)

       

                  "เอลรีน่า ทำไมเธอถึงได้มาสายตลอดเลยหือ ช่วยบอกเหตุผลที่พอจะฟังได้ให้ผมฟังซักหน่อยสิ" คุณคอร์เฟอร์ยืนว่าฉัน ฮือๆ เพราะฉันมาสาย 20 ครั้งแล้วในเดือนนี้ คุณคอร์เฟอร์ถอนหายใจแล้วพูดว่า "เฮ้ย ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้จะมีที่ไหนรับคุณทำงานไหมเนี่ย ถ้าผมไล่คุณออก"

       

                  ฉันตกใจมากเลยกับคำว่าไล่ออก "หนูขอโทษค่ะ อย่าไล่หนูออกเลยนะค่ะ ครั้งต่อไปหนูจะไม่มาสายอีกแล้วค่ะ หนูสัญญา" ฉันทำเสียงอ้อน คุณคอร์เฟอร์ก็เลยใจอ่อน "ก็ได้ ผมหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ คุณเอลรีน่า" ฉันจึงรีบขอบคุณยกใหญ่ คุณคอร์เฟอร์เห็นดังนั้นก็รีบบอกให้ฉันไปทำงานเลย

       

                 

       

                  "เอลรีน่า มานี่ซิ" คุณคอร์เฟอร์พูด

       

                  "มีอะไรหรอค่ะ หนูเตรียมอุปกรณ์ปรุงอาหารแล้ว เปิดร้านแล้ว แล้วก็...แล้วก็" ฉันทำท่าครุ่นคิด ส่วนคุณคอร์เฟอร์ส่ายหัวไปอย่างปลงๆ "ผมยังไม่ได้พูอะไรเลยนะ เฮ้ย อาเมน(คุณคอร์เฟอร์มักจะพูดคำนี้หลังจากปลงมากมาก) ที่ฉันเรียกเธอมาก็เพราะจะมีงานแข่งทำอาหาร อึ้ง..."

       

                  "คุณคอร์เฟอร์จะแข่งใช่ไหมค่ะ แข่งวันไหนหรอค่ะ อาหารประเภทไหนหรอค่ะ แล้วกติกาละค่ะ @#$%^&*@#$W " แล้วคุณคอร์เฟอร์ก็ตวาดใส่ฉันทีหนึ่ง "เฮ้ย จะพูดไปถึงไหนเนี่ย ช่วยฟังผมพูดก่อนได้ไหม ผมจะให้เธอแช่ง ส่วนฉันไม่ลง"

       

                  "..." อึ้งค่ะ อึ้งกิมกิเลยค่ะ ให้ฉันแข่งเนี่ยนะ คุณคอร์เฟอร์ใช่สมองคิดรึเปล่า หรือว่าคุณคอร์เฟอร์ใช่ฝ่าพระบาทคิดเนี่ย ในระหว่างที่ฉันคิดอยู่ คุณคอร์เฟอร์ก็เอ่ยตัดบททันที "ไม่ต้องพูดอะไร ไปเตรียมตัวได้แล้ว ฉันสมัครให้แล้ว อีก 5 วันแข่ง หัวข้อคือ อาหารที่คิดว่าทำแล้วอร่อยที่สุด"

       

                  แล้วคุณคอร์เฟอร์ก็เดินจากไป ส่วนฉันยังอึ้งไม่หายเลยค่ะ ก็พี่แกเล่นมัดมือชกกันอย่างนี้เลยหรอเนี่ย แล้วฉันจะทำไงดี ทำไงดี ทำไงดี อาหารที่คิดว่าทำแล้วอร่อยที่สุด อืม...อืม...อืม ใช่แล้ว ทำไอ้นั้นดีกว่า ของถนัด อิอิ ฉันคิดอยู่ในใจ

       

       

       

       

      วันแข่ง

       

                  ฉันตื่นเต้นมาก ทำไงดีเนี่ย ฉันทำท่าลนลาน อยู่ๆก็มีของตกลงมากลางกระบานของฉันอย่างแรง ใคร ใคร ฉันหันซ้ายหันขวาก็เจอตัวการ คือ คุณคอร์เฟอร์นั้นเอง แล้วก็ลองมองหาสิ่งที่ตกลงมากกลางหัวของฉัน แลวฉันก็เจอ จดหมายที่ถูกถ่วงด้วยก้อนหิน  เขียนว่า "เอลรีน่า ทำสิ่งที่เธอคิดว่าทำแล้วดีที่สุดออกมา เอาที่ 1 มาให้ร้านเราให้ได้" ฉันแทบจะวิ่งไปหาคนที่เขียนจดหมายเดี๋ยวนี้เลย ไม่ใช่จะไปขอบคุณนะ แต่จะไปด่าต่างหาก โยนมาได้ เจ็บโครตเลย

       

                  "ได้เวลาการแข่งทำอาหารแล้ว ขอให้ผู้เข้าแข่งขันประจำที่ได้แล้วค่ะ 3...2...1 เริ่มได้ค่ะ" เสียงเจ๊โฆษกดังขึ้น

       

                  เริ่มแล้วหรอ เอาวะตายเป็นอยู่ เอ๊ย ตายเป็นตายละคราวนี้ ฉันคิด แล้วก็เริ่มทำอาหารของตัวเอง

       

       

       

       

      หมดเวลาทำอาหาร+กรรมาการให้คะแนนเสร็จแล้ว

       

                  "ค่ะ ต่อไปนี้เราจะทำการประกาศผลแล้วนะค่ะ ซึ่งผลคะแนนก็อยู่ในมือของดิฉันแล้ว ดิฉันจะประกาศชื่อผู้ที่ได้รางวัลเลยนะค่ะ"

       

                  "ค่ะ รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2ได้แก่" เจ๊โฆษกหยุดครู่หนึ่ง "ได้แก่คุณเฟล่า ซาเคเดียน อาหารที่ส่งเข้าประกวดก็คือ เกี๊ยวกุ้งสูตรโบราณค่ะ แหม ดิฉันอยากลองชิมจัง ท่าทางน่าอร่อยมากมากเลยค่ะ"

       

                  "ส่วนรางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้แก่ คุณซอลี คาแคสซีแอนท์ อาหารที่ส่งเข้าประกวดคือ ข้าวผัด 4 สหายค่ะ แหมอันนี้ก็น่ากินนะค่ะเนี่ย"

       

                  "และรางวัลสุดท้าย รางวัลชนะเลิศได้แก่" เจ๊แกหยุดอีกแล้วให้มีคนรอลุ้น แล้วก็มีเสียงดังมาจากข้างล่างเวทีว่า "จะประกาศก็รีบประกาศเหอะเจ๊" เจ๊แกจึงรีบประกาศต่ออย่างรวดเร็ว "คือ คุณเอลรีน่า ฟอสโตเฟีย อาหารที่ส่งเข้าประกวดก็คือ ..." -*-(หน้าของเจ๊โฆษก)

       

                  แล้วก็มีเสียงดังมาจากข้างล่าง "คืออะไรอีกละเจ๊" เจ๊โฆษกจึงต้องพูดต่อ "คือ ข้าวไข่เจียวค่ะ" -*-(หน้าของคนข้างล่าง) แล้วก็มีเสียงตามมา "ข้าวไข่เจียวเนี่ยนะ" อะไรทำนองนั้น

                  ส่วนฉันที่อยู่หลังเวทีก็อึ้งเหมือนกันค่ะ เพราะไม่นึกว่าข้าวไข่เจียวของฉันจะได้ที่ 1 แหะ แหะ แล้วฉันก็ต้องออกไปรับรางวัล"

                  ร้านที่ฉันทำงานอยู่ปกติก็มีคนมากินเยอะอยู่แล้ว พอฉันชนะการประกวดคนยิ่งเต็มร้านเข้าไปใหญ่ และต่างให้ฉันทำข้าวไข่เจียวให้กิน แหะ แหะ นี่จะเรียกว่าโชคดีหรือซวยกันเนี่ย คนรู้จักก็ต่างช่วยกันตั้งชื่อไข่เจียวที่ฉันทำว่า ข้าวไข่เจียวเอลรีน่า เลย - -

       

       

       

       

       

                  เย่ จบแล้วค่า เป็นไงบ้างค่ะ ยังไงก็ติชมด้วยนะ จะได้ไปปรับปรุงในเรื่องหน้า ขอบคุณมากมากเลยค่า อิอิ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×